Płaszczyzny robocze

W przypadku zmiany osi globalnych w szkicu głównym lub osi lokalnych grupy z osiami X i Y zostaje skojarzona płaszczyzna robocza. Płaszczyzna robocza jest wirtualną powierzchnią 2-wymiarową używaną jako płaszczyzna domyślna szkicowania. Ta płaszczyzna robocza rozciąga się w nieskończoność i zapewnia powierzchnię do szkicowania bez przyciągania do elementów znajdujących się za nią.

Aby dowiedzieć się, jak edytować płaszczyznę terenu, zobacz temat Style wizualne.

Zmienianie płaszczyzn roboczych

Obróć osie globalne do płaszczyzny innego obiektu w szkicu. Spowoduje to wyrównanie aktywnej płaszczyzny roboczej odpowiednio do tej powierzchni. Teraz można szkicować, umieszczać elementy i modyfikować elementy względem tej nowej płaszczyzny XY, a nie domyślnej płaszczyzny terenu. Można obracać widok wokół siatki i płaszczyzn roboczych — za nimi lub pod nimi — aby przyciągać do elementów znajdujących się za nimi i korzystać z wnioskowania względem tych elementów.

Widoczność linii siatki można włączać i wyłączać, aby korzystać ze szkicowania opartego na płaszczyźnie roboczej. Ustawieniem tym można sterować w obszarze Styl wizualny > Środowisko > Wyświetl siatkę (DG).

Można również określić, czy podczas rysowania ma być włączone przyciąganie do siatki. Włącz lub wyłącz to ustawienie w obszarze Ustawienia > Przyciągaj do siatki (SG).