2.7 — Narzędzia diagnostyczne
Last updated
Last updated
2.7 — Narzędzia diagnostyczne
Program FormIt zawiera kilka przydatnych wbudowanych narzędzi diagnostycznych modelu, które pomagają zachować czystość i poprawność modelu, między innymi sprawdzając geometrię szczelności, identyfikując odwrócone powierzchnie i wyświetlając wszystkie ramki ograniczające grupy jednocześnie.
W tym rozdziale zidentyfikujemy i naprawimy kilka błędów w modelu Encode Campus Sample Model.axm. Jeśli jeszcze nie zostało to zrobione, możesz pobrać plik z zestawu danych FormIt Primer Part 2 Dataset.
Aby uzyskać więcej informacji na temat naprawiania modeli, odwiedź blogpost FormIt Repairing Solid Models.
Szczelny model lub grupa to obiekt bryłowy bez przerw, przypadkowych krawędzi lub innej geometrii nieciągłej. Sprawdzanie szczelności może być ważne podczas obliczania kubatury, wykonywania dokładnych analiz oświetlenia naturalnego i energii, eksportowania modeli do innych formatów plików oraz przygotowywania modeli do drukowania 3D lub produkcji.
1 — Po otwarciu pliku Encode Campus Sample Model.axm dostosujemy widoczność warstwy, aby wyizolować geometrię, którą chcemy sprawdzić pod kątem szczelności:
Otwórz paletę Warstwy.
Zaznacz wszystkie warstwy, klikając pojedynczo w dowolnym miejscu na liście warstw i naciskając kombinację klawiszy Ctrl + A.
Kliknij dowolne z pól wyboru warstw, które są aktualnie włączone. Wszystkie warstwy zostaną wyłączone.
W polu wprowadzania danych Filtr w pobliżu górnej części palety Warstwy zacznij wpisywać „Exterior Masonry” (Mur zewnętrzny), aż zobaczysz tylko żądaną warstwę.
Kliknij pole wyboru, aby włączyć warstwę Encode Main Building — Exterior Masonry (Budynek główny Encode — Mur zewnętrzny).
Na ruchomym pasku narzędzi nawigacji kliknij przycisk Powiększ wszystko (ZA). Teraz powinny być widoczne tylko ceglane ściany zewnętrzne budynku głównego.
2 — Teraz sprawdźmy, czy nie występują problemy z uszczelnieniem.
Otwórz paletę Style wizualne.
W prawym górnym rogu wybierz kartę Diagnostyka modelu (ikona klucza).
Zaznacz pole wyboru obok opcji Identyfikuj problemy z uszczelnieniem.
Wszystkie problemy z uszczelnieniem zostaną wyróżnione kolorem czerwonym. W tym przypadku występują dwa: jeden wzdłuż całej górnej powierzchni ściany oraz mały element znajdujący się we wnęce okiennej na tylnej elewacji budynku.
Przed rozwiązaniem tych problemów wybierz grupę Exterior Masonry (Mur zewnętrzny) i otwórz paletę Właściwości. Pamiętaj, że właściwość Objętość ma wartość 0 st. sześc.. Dzieje się tak dlatego, że grupa nie jest szczelna i nie można obliczyć jej objętości.
Uwaga: czerwone wyróżnienia problemów z uszczelnieniem są widoczne przez dowolny materiał modelu, nieprzezroczysty lub przezroczysty, co ułatwia ich znalezienie.
3 — Teraz, gdy wykryliśmy problemy z uszczelnieniem, możemy je rozwiązać. Najpierw zajmiemy się górną powierzchnią ściany.
Kliknij dwukrotnie grupę Exterior Masonry (Mur zewnętrzny), aby ją edytować, a następnie powiększ i wybierz górną powierzchnię ściany. W palecie Właściwości zwróć uwagę, że górna powierzchnia ściany stanowi w rzeczywistości osobną grupę. W programie FormIt szczelna geometria musi składać się z pojedynczej grupy, dlatego widzimy te czerwone _**_linie.
Aby rozwiązać ten problem, wystarczy usunąć grupowanie (U) wybranej powierzchni. Czerwona linia wokół górnej powierzchni ceglanej ściany powinna zniknąć.
Uwaga: to, czy została wybrana zgrupowana geometria, można również szybko stwierdzić na podstawie kropkowanej niebieskiej ramki ograniczającej wokół wybranej geometrii. Niezgrupowane powierzchnie i krawędzie nie mają tego elementu.
4 — Teraz zajmijmy się drugim niewielkim problemem ze szczelnością wyróżnionym kolorem czerwonym.
Powiększaj i obracaj model, aż wyraźnie zobaczysz małą trójkątną przerwę. W tym obszarze występuje problem z uszczelnieniem, dlatego można zobaczyć trójkątną przerwę.
Podczas pracy w trybie edycji grupy użyj narzędzia Linia (L), aby śledzić linię w poprzek jednej z dłuższych krawędzi trójkątnego otworu, a następnie naciśnij dwukrotnie klawisz Esc, aby zakończyć pracę z narzędziem linii.
Uwaga: po narysowaniu pojedynczej linii program FormIt automatycznie utworzy powierzchnię, która wypełni trójkątną przerwę. Dzieje się tak zawsze, gdy śledzisz lub kończysz współpłaszczyznową grupę linii.
5 — Czerwone linie uszczelnienia powinny teraz zniknąć. Aby zakończyć, usuniemy pozostałą niepożądaną krawędź, a następnie ponownie sprawdzimy objętość grupy:
Aby usunąć niepożądaną krawędź, spróbuj użyć narzędzia Scal (MG). To narzędzie jednym kliknięciem połączy wszystkie współpłaszczyznowe powierzchnie i usunie wszystkie niepotrzebne krawędzie. W tym celu kliknij dwukrotnie ceglaną ścianę, aby zaznaczyć wszystkie jej powierzchnie i krawędzie, kliknij prawym przyciskiem myszy, aby wywołać menu kontekstowe, i wybierz polecenie Scal (MG).
Naciśnij klawisz Esc lub F, aby zakończyć i wyjść z trybu edycji grupy. Następnie kliknij grupę Exterior Masonry (Mur zewnętrzny), aby wybrać ją ponownie, i otwórz ponownie paletę Właściwości, jeśli nie jest jeszcze otwarta.
Teraz, gdy grupa jest szczelna, program FormIt może obliczyć dla nas objętość ściany.
Uwaga: identyfikowania problemów z uszczelnieniem, a także sprawdzania brył pod kątem problemów możesz również używać do znajdowania wszelkich przypadkowych krawędzi znajdujących się w modelu. Spróbuj.
6 — Nie zapomnij po zakończeniu pracy wyłączyć opcji Identyfikuj problemy z uszczelnieniem — w przeciwnym razie każda przypadkowa krawędź modelu będzie podświetlana na czerwono.
Podczas malowania powierzchni z użyciem materiału w programie FormIt materiał jest automatycznie stosowany po obu stronach. Jednak w innych programach do modelowania i wizualizacji 3D powierzchnia może być renderowana inaczej, w zależności od tego, która strona jest widoczna: „przód” czy „tył”. Na szczęście w programie FormIt można to łatwo sprawdzić.
1 — Przyjrzyjmy się istniejącej grupie NE Building (Budynek NE). Przejdź do palety Sceny i kliknij dwukrotnie scenę Default Visibility (Widoczność domyślna), aby zresetować widoczność warstwy.
2 — Zamiast używać warstw, tym razem kliknij dwukrotnie grupę NE Building (Budynek NE), aby przeprowadzić jej edycję, a następnie ponownie w grupie Exterior Masonry (Mur zewnętrzny), aby ją edytować.
3 — Obracaj widok, aż zobaczysz przednią elewację budynku, i włącz opcję Ukryj kontekst grupy (H), aby patrzeć tylko na ceglane ściany. Teraz możemy sprawdzić, czy są widoczne jakiekolwiek tylne powierzchnie:
Ponownie otwórz paletę Style wizualne.
Jeśli jeszcze nie wybrano tej opcji, w prawym górnym rogu kliknij przycisk Diagnostyka modelu (ikona klucza).
Jeśli jeszcze nie zostało to zrobione, usuń zaznaczenie pola wyboru Identyfikuj problemy z uszczelnieniem, a w zamian zaznacz pole wyboru Identyfikuj tylne powierzchnie.
4 — Istnieją tylne powierzchnie (3), które są wyróżnione domyślnym kolorem „tylnej powierzchni” w programie FormIt, ale ze względu na ich podobieństwo do materiału ceglanego trudno je zobaczyć. Aby rozwiązać ten problem, możemy włączyć opcję Powierzchnie monotone:
Aby wyświetlić opcje stylów wizualnych powierzchni, na palecie Style wizualne kliknij przycisk Powierzchnie (ikona bryły w kształcie sześcianu) w lewym górnym rogu.
Zaznacz pole wyboru obok opcji Powierzchnie monotone. Teraz łatwiej zobaczyć tylne powierzchnie.
Uwaga: pole wyboru Tylne powierzchnie i kolor na karcie Powierzchnie (nie należy mylić z narzędziem diagnostycznym Identyfikuj tylne powierzchnie) , gdy są włączone, umożliwiają użytkownikowi malowanie na obu stronach powierzchni z użyciem różnych materiałów. Tylne powierzchnie bez przypisanego materiału będą kolorowane dowolnym kolorem ustawionym w polu znajdującym się na prawo od pola wyboru Tylne powierzchnie . Ta funkcja jest aktywowana domyślnie podczas pracy z geometrią zaimportowaną z oprogramowania, które domyślnie umożliwia użycie na przeciwległych stronach powierzchni różnych materiałów, takiego jak SketchUp.
5 — Teraz wystarczy odwrócić „tylne” powierzchnie, aby widoczne były tylko przednie. Kliknij dwukrotnie grupę Exterior Masonry (Mur zewnętrzny), aby ją edytować, i w przypadku każdej tylnej powierzchni wykonaj następujące czynności:
Powiększ i kliknij prawym przyciskiem myszy tylną powierzchnię, aby wywołać menu kontekstowe.
Wybierz opcję Odwróć powierzchnie (FF) lub wpisz skrót klawiaturowy FF.
Uwaga: możesz również przytrzymać naciśnięty klawisz Ctrl lub Shift i kliknąć każdą tylną powierzchnię, aby zaznaczyć je wszystkie razem, a następnie odwrócić je wszystkie jednocześnie, naciskając klawisze FF.
6 — Nie zapomnij wyłączyć opcji Powierzchnie monotone i Identyfikuj tylne powierzchnie, aby ponownie wyświetlić zwykłe materiały.
To narzędzie umożliwia wyświetlenie ramek ograniczających wszystkie grupy w modelu jednocześnie, niezależnie od tego, czy ich warstwa jest aktualnie widoczna, czy nie. Może to ułatwić szybką identyfikację grup, których zakres jest znacznie większy niż powinien, jak również grup o różnych orientacjach osi.
1 — Aby ramki ograniczające wszystkie grupy w modelu stały się widoczne:
Otwórz paletę Style wizualne.
W prawym górnym rogu wybierz przycisk Diagnostyka modelu (ikona klucza).
Zaznacz pole wyboru Pokaż ramki ograniczające grupy i usuń zaznaczenie wszystkich pozostałych pól, które są wciąż zaznaczone.
Pomniejsz widok za pomocą kółka przewijania myszy lub klikając narzędzie Powiększanie (Z) na ruchomym pasku narzędzi nawigacji, aż zobaczysz wszystkie kropkowane niebieskie ramki ograniczające na obszarze rysunku.
Nawet jeśli większość warstw jest wciąż wyłączona, zwróć uwagę, że widać jedną ramkę ograniczającą grupy, która wydaje się zbyt duża.
Uwaga: niektóre ramki ograniczające w tym widoku są ustawione pod różnymi kątami. Ramka ograniczająca grupy jest zorientowana wzdłuż osi grupy, dlatego dobrym sposobem na szybkie określenie podstawowej orientacji osi wewnętrznej grupy jest spojrzenie na jej ramkę ograniczającą.
2 — Aby dowiedzieć się, co sprawia, że ramka ograniczająca jest tak duża, włączmy wszystkie warstwy, używając wstępnie utworzonej sceny, i spróbujmy rozwiązać problem:
Otwórz paletę Sceny.
Kliknij dwukrotnie scenę o nazwie Default Visibility (Widoczność domyślna), aby z powrotem włączyć wszystkie warstwy główne.
Widzisz pionową linię w odległym narożniku największej ramki ograniczającej? Kliknij ją dwukrotnie, aby edytować grupę, w której się znajduje, zaznacz linię i usuń ją. Następnie zamknij tę grupę.
3 — Teraz, gdy przyjrzymy się wszystkim ramkom ograniczającym grupy, nie ma żadnych ramek ograniczających, które byłyby znacznie większe, niż można oczekiwać w stosunku do geometrii modelu.
